αναδημοσίευση
23/07/2014
«Ανέκρουσε πρύμναν» ο ΥΝΑ για τα γέρικα πλοία
«Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν ενστάσεις από πτέρυγες της Βουλής και δεν είμαι διατεθειμένος, σε καμία περίπτωση, μετά από τη συζήτηση που θα ακολουθήσει επί της συγκεκριμένης τροπολογίας, επειδή είδα και δημοσιεύματα για ρυθμίσεις-σκάνδαλο και όλα αυτά τα σχετικά και επειδή δεν δέχομαι σε καμία περίπτωση ότι σήμερα η ηγεσία του Υπουργείου Ναυτιλίας προχωρεί σε οποιαδήποτε σκανδαλώδη ή χαριστική ρύθμιση, δεν είμαι διατεθειμένος, λοιπόν, να εμμείνω», ανέφερε, χαρακτηριστικά στην Βουλή ο κ. Βαρβιτσιώτης.
«Να μην εμμείνετε», σχολίασε, άμεσα, ο βουλευτής του ΚΚΕ Χρήστος Κατσώτης.
Όπως έχει γράψει το Pireas2day.gr (για να διαβάσετε την σχετική ανάρτηση πατήστε εδώ) το υπουργείο Ναυτιλίας προώθησε σε νομοσχέδιο του υπουργείου Τουρισμού δύο τροπολογίες, οι οποίες αφορούν τα εξής:
1. Να παραχωρηθεί η δυνατότητα στον υπουργό Ναυτιλίας να προχωράει με απευθείας αναθέσεις στην εξυπηρέτηση με επιδότηση γραμμών για την κάλυψη έκτακτων αναγκών.
«Στην περίπτωση κατά την οποία κάποια εταιρεία αθετήσει τις υποχρεώσεις της, δεν εξυπηρετεί τους προορισμούς στους οποίους πρέπει να πηγαίνει, να μπορεί για ένα χρονικό διάστημα και μέχρι να επαναπροκηρυχθεί η γραμμή ο Υπουργός να αναθέτει σε άλλη εταιρεία που έχει δρομολογημένα πλοία, αλλάζοντας όμως ορισμένες προϋποθέσεις –και θα σας εξηγήσω ποιες είναι αυτές–, να δρομολογεί κάποιο πλοίο. Ποιες είναι αυτές οι προϋποθέσεις; Είναι, πρώτα απ’ όλα, ότι δεν θα εφαρμόζεται ακριβώς το ίδιο δρομολόγιο και δεύτερον, ότι ενδεχομένως το μίσθωμα θα αλλάζει γι’ αυτήν την περίοδο», ανέφερε, χαρακτηριστικά, ο υπουργός.
2. Την δυνατότητα να διακόπτεται η πολυετής σύμβαση εταιρείας, που έχει αναλάβει δέσμευση για την αντικατάσταση του πλοίου τους με άλλο σύγχρονο, εφόσον αυτή το επιλέξει. Μάλιστα, προβλεπόταν ότι αυτ
Το θέμα προκάλεσε ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις, κυρίως, για τα θέματα των επιδοτήσεων αλλά και για τις πολυετείς συμβάσεις.
Η συζήτηση στην Ολομέλεια
Αναλυτικά, τα κύρια σημεία της συζήτησης στην Ολομέλεια της Βουλής έχουν ως εξής:
Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε και ζητούμε την έγκριση του Σώματος για δύο τροπολογίες που αφορούν το ν.2932/2001 για τις συμβάσεις δημόσιας υπηρεσίας τις οποίες συνάπτουν ακτοπλοϊκές εταιρείες για την εξυπηρέτηση γραμμών που δεν εξυπηρετούνται από την ελεύθερη δρομολόγηση.
Τι ζητάμε με αυτές τις δύο τροπολογίες – για να είμαι πάρα πολύ σαφής: Ζητάμε, πρώτα απ’ όλα, στην περίπτωση κατά την οποία κάποια εταιρεία αθετήσει τις υποχρεώσεις της, δεν εξυπηρετεί τους προορισμούς στους οποίους πρέπει να πηγαίνει, να μπορεί για ένα χρονικό διάστημα και μέχρι να επαναπροκηρυχθεί η γραμμή ο Υπουργός να αναθέτει σε άλλη εταιρεία που έχει δρομολογημένα πλοία, αλλάζοντας όμως ορισμένες προϋποθέσεις –και θα σας εξηγήσω ποιες είναι αυτές–, να δρομολογεί κάποιο πλοίο.
Ποιες είναι αυτές οι προϋποθέσεις; Είναι, πρώτα απ’ όλα, ότι δεν θα εφαρμόζεται ακριβώς το ίδιο δρομολόγιο και δεύτερον, ότι ενδεχομένως το μίσθωμα θα αλλάζει γι’ αυτήν την περίοδο.
Αυτό είναι αποτέλεσμα αντικειμενικού προβλήματος. Σήμερα, έχουμε στο Αιγαίο επτά συμβάσεις μακροχρόνιες σε δεκαπέντε δρομολογιακές γραμμές, κάποιες από τις οποίες δεν εξυπηρετούνται από την εταιρεία που τις έχει αναλάβει.
Μάλιστα, στη μία απ’ αυτές τις συμβάσεις το πλοίο δεν έχει δρομολογηθεί καθόλου, δεν έχει μπει καθόλου και δεν μπορούμε να εξυπηρετήσουμε αυτή τη γραμμή με αντικατάσταση κάποιου άλλου πλοίου, γιατί απλά δεν υπάρχει κανένα προσφερόμενο. Συζητώ για τη γραμμή Λαύριο-Ψαρά-Μεστά Χίου. Δεν υπάρχει κανένας ενδιαφερόμενος, για να πάει με τα ίδια λεφτά και την ίδια συχνότητα δρομολογίων να εξυπηρετήσει αυτή τη γραμμή.
Όμως, δεν μπορούμε να αφήσουμε τα Ψαρά χωρίς συγκοινωνιακή κάλυψη. Άρα, θα πρέπει να μπορούμε σε αυτό το διάστημα, μέχρι να επαναπροκηρύξουμε τη γραμμή και να την εντάξουμε σε ένα άλλο δρομολογιακό σκέλος, για περίπου τρεις μήνες να βρούμε μια λύση, να αξιοποιήσουμε αυτά τα χρήματα και να καλύψουμε τη ζωτική ανάγκη των νησιωτών.
Αυτό είναι το πρώτο σκέλος της τροπολογίας μας και δεν νομίζω κανείς σε αυτήν την Αίθουσα να έχει διαφωνία στο να δοθεί αυτή η εξουσιοδότηση προς τον Υπουργό Ναυτιλίας, μετά από τη σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών, να κάνει αυτές τις αλλαγές, αλλαγές απαραίτητες για την ζωτική επικοινωνία των νησιών μας.
Η δεύτερη τροπολογία αφορά τις μακροχρόνιες συμβάσεις και τη λύση κοινή συναινέσει αυτών. Τι συμβαίνει εδώ; Το Υπουργείο Ναυτιλίας έχει έναν προϋπολογισμό περίπου 75 εκατομμυρίων, μέσα από τον οποίο επιδοτεί τις γραμμές στις οποίες δεν υπάρχει εμπορικό ενδιαφέρον. Έδωσε ο νομοθέτης πριν από μερικά χρόνια τη δυνατότητα να συναφθεί μακροχρόνια σύμβαση, με τον όρο ότι μέσα στα τρία πρώτα χρόνια ο ανάδοχος θα αντικαθιστούσε το πλοίο με κάποιο νεότερο.
Με δύο ρυθμίσεις που πέρασαν το 2010 και το 2012 από τη Βουλή αυτή η υποχρέωση του πλοιοκτήτη έχει παραταθεί στο διηνεκές, σχεδόν μέχρι τη λήξη της σύμβασης. Δηλαδή, αναλαμβάνω σήμερα την υποχρέωση να δρομολογήσω ένα πλοίο, παίρνω μια μακροχρόνια σύμβαση δώδεκα ετών και έχω υποχρέωση μέσα σε τρία χρόνια να αντικαταστήσω το πλοίο το οποίο έβαλα, με ένα νεότερο. Δύο φορές, όμως, δόθηκε παράταση σε αυτήν την υποχρέωση, με αποτέλεσμα η ημερομηνία αντικατάστασης του πλοίου να συμπίπτει με την ημερομηνία λήξης της σύμβασης.
Ούτε ο αντικειμενικός στόχος να μπουν καινούρια πλοία στο Αιγαίο εξυπηρετείται ούτε βεβαίως μπορούμε να προχωρήσουμε σε οποιαδήποτε αναδιάρθρωση των άγονων γραμμών, των γραμμών που δεν έχουν οικονομικό ενδιαφέρον και πληρώνει το κράτος γι’ αυτές, αν δεν λυθούν αυτές οι συμβάσεις.
Και λέμε: Στις περιπτώσεις που υπάρχει κοινή συναίνεση του πλοιοκτήτη και του Υπουργείου για τη λήξη αυτής της σύμβασης να λύεται αυτή η σύμβαση και να μην καταπίπτει η εγγυητική επιστολή την οποία έχει δώσει ο πλοιοκτήτης και η οποία είχε στόχο όχι την καλή εξυπηρέτηση και την καλή εκτέλεση της σύμβασης, αλλά την αντικατάσταση του πλοίου στο τέρμα αυτής της περιόδου.
Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν ενστάσεις από πτέρυγες της Βουλής και δεν είμαι διατεθειμένος, σε καμία περίπτωση, μετά από τη συζήτηση που θα ακολουθήσει επί της συγκεκριμένης τροπολογίας, επειδή είδα και δημοσιεύματα για ρυθμίσεις-σκάνδαλο και όλα αυτά τα σχετικά και επειδή δεν δέχομαι σε καμία περίπτωση ότι σήμερα η ηγεσία του Υπουργείου Ναυτιλίας προχωρεί σε οποιαδήποτε σκανδαλώδη ή χαριστική ρύθμιση, δεν είμαι διατεθειμένος, λοιπόν, να εμμείνω.
Η αντιπολίτευση
Νίκος Συρμαλένιος (ΣΥΡΙΖΑ): Αυτό που θέλουμε είναι μία ξεκάθαρη απάντηση σε δύο θέματα. Πρώτον, τι θα κάνει το Υπουργείο τους επόμενους εννέα ή δέκα μήνες για τους οποίους δεν θα υπάρχει σύμβαση ανάθεσης δημόσιας υπηρεσίας ή δεν θα υπάρχουν κι ενδιαφερόμενοι να πάρουν αυτές τις γραμμές με διαγωνισμό, διότι δεν θα υπάρχουν πιστώσεις; Δεύτερον, τι θα κάνετε με τα δεδουλευμένα των εργαζομένων ναυτικών σε αυτές τις εταιρείες που θα λύσουν τις συμβάσεις αζημίως και θα πάνε στο σπίτι τους; Σε αυτά τα δύο ζητήματα μπορείτε να μας απαντήσετε;
Αν δεν μας απαντήσετε σήμερα σε αυτά τα ζητήματα, όχι μόνο η τροπολογία αυτή θα είναι κατάπτυστη, αλλά θα τα βρείτε μπροστά σας τους επόμενους μήνες, μόλις τελειώσει κι ο Σεπτέμβριος, όπου θα χαίρονται τα νησιά που θα έχουν τα εναλλακτικά δρομολόγια τώρα, αλλά τέλος Σεπτεμβρίου θα έρθει μαύρος, βαρύς χειμώνας, που δεν θα υπάρχει ούτε πλοίο να πάει πουθενά σε αυτές τις επιδοτούμενες γραμμές που υπάρχουν σήμερα. Τελειώνω με αυτό το θέμα.
Χρ. Κατσώτης (ΚΚΕ) Είναι προκλητική αυτή η τροπολογία. Είναι δώρο στους εφοπλιστές. Ζητάμε να αποσυρθεί. Η Κυβέρνηση έρχεται να ξαναμοιράσει την πίτα των επιδοτήσεων για τις λεγόμενες «άγονες γραμμές». Επιτρέπει στους ακτοπλόους να αποσυρθούν από τις πολυετείς συμβάσεις εξυπηρέτησης των λεγόμενων «άγονων γραμμών» χωρίς κανένα κόστος. Ταυτόχρονα, τους απαλλάσσει από τη συμμετοχή τους στην υποχρέωση να ανανεώσουν το στόλο που δρομολογούν σε αυτές τις γραμμές. Δίνεται η δυνατότητα στους εφοπλιστές να αποσυρθούν από την γραμμή που έχουν αναλάβει να εξυπηρετούν πριν τη λήξη της σύμβασης χωρίς καμία οικονομική επίπτωση, χωρίς να καταπίπτει η εγγυητική επιστολή υπέρ του ελληνικού δημοσίου. Όσες εταιρείες επιλέξουν να προχωρήσουν σε μια τέτοια κίνηση, μπορούν να το κάνουν μέσα σε δυο μήνες από την ψήφιση του νόμου. Παράλληλα, απαλλάσσονται από την υποχρέωση να αντικαταστήσουν τα πλοία τους με νεότερα. Εμείς πιστεύουμε ότι αυτή η τροπολογία πρέπει να αποσυρθεί άμεσα.
Ο ΥΝΑ: Οι μακροχρόνιες συμβάσεις απέτυχαν
Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης: Θα σας πω ένα συγκλονιστικό νούμερο, ότι ενώ επιδοτούμε για όλον τον νησιωτικό χώρο το ακτοπλοϊκό μας δίκτυο με 75 εκατομμύρια ευρώ, ποσό περίπου στο μισό από ό,τι ήταν το 2008, που ήταν 130 εκατομμύρια ευρώ, το αεροπορικό μας δίκτυο το επιδοτούμε με ποσό 40 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Επιδοτούμε νησιά τα οποία έχουν τακτικότατη ακτοπλοϊκή σύνδεση. Επιδοτούμε παραδείγματος χάριν την Πάρο με 4 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, για να πηγαίνει αεροπλανάκι στην Πάρο, όταν με 4 εκατομμύρια ευρώ θα μπορούσαμε να λύσουμε ζωτικό πρόβλημα συγκοινωνίας της Βορείου Ελλάδος με τα νησιά του Αιγαίου. Και το λέω αυτό, γιατί έχουμε αναλάβει υποχρεώσεις μακροχρόνιων συμβάσεων –γιατί το ίδιο συμβαίνει με τις αεροπορικές- που βρίσκονται στον παρελθόντα χρόνο, σε παρελθούσες οικονομικές καταστάσεις.
(….) Οι μακροχρόνιες συμβάσεις δεν έχουν φέρει τα αποτελέσματα τα οποία θέλαμε. Ούτε αντικαταστάθηκαν τα πλοία, ούτε βελτιώθηκαν οι συγκοινωνίες. Και για να μιλάμε για αναδιάρθρωση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών και της εξυπηρέτησης, ιδιαίτερα του Βορείου Αιγαίου, πρέπει να μας λύσετε τα χέρια, να τις λύσουμε αυτές τις συμβάσεις. Το λέω στους συναδέλφους, ιδιαίτερα τους προερχόμενους από το Αιγαίο (…)
Θα σας πω δε ότι έχουμε προχωρήσει για πρώτη φορά από το 2009 στην άσκηση όλων των δικαιωμάτων μας για να εκπέσουν εταιρείες από αυτές τις συμβάσεις. Το 2009 ήταν η τελευταία φορά που εξέπεσε εταιρεία και η εταιρεία ήταν τότε του κ. Μανούσου που εξυπηρετούσε το Βόρειο Αιγαίο. Αντικαταστάθηκε από την εταιρεία ΑΝΕΛ, η οποία σήμερα μετά βίας εξυπηρετεί τις υποχρεώσεις τις οποίες έχει αναλάβει. Και για εκεί που δεν τις εξυπηρετεί, έχουμε προχωρήσει και είναι στη διαδικασία της έκπτωσης μέσα από την κλήση σε απολογία, την επιβολή προστίμων, κ.ο.κ., ό, τι δηλαδή προβλέπει ο νόμος.
Εμείς θα θέλαμε τη νομοθετική εξουσιοδότηση. Σίγουρα σε ό,τι αφορά το δικαίωμα του πώς θα αναδιαρθρώσουμε τις γραμμές για το έκτακτο χρονικό διάστημα μέχρι να τις επαναπροκηρύξουμε, σε αυτό ζητάω πραγματικά τη σύμφωνη γνώμη όλων των κομμάτων, αλλά και τη δυνατότητα που θέλουμε για τη λύση.
Εάν δεν βρεθεί λύση, δεν πρόκειται να εμείνουμε. Θα προχωρήσουμε με αυτά με τα οποία η Βουλή θα μας εξουσιοδοτήσει. Απλώς να γνωρίζουν και οι συνάδελφοι και οι τοπικοί φορείς και όλοι οι κάτοικοι του Βορείου Αιγαίου ότι θα είναι πιο περιορισμένες οι δυνατότητες που θα έχουμε στη διάθεσή μας, γιατί τα νούμερα είναι αμείλικτα, ο Προϋπολογισμός δεν μπορεί να αυξηθεί παρ’ ότι προσπαθούμε να διατηρήσουμε μέσα στην οικονομική στενότητα ακέραιο το κεφάλαιο, το οποίο τα τελευταία χρόνια δίνεται προς την ακτοπλοΐα.
Κωνσταντίνος Τριαντάφυλλος (ΠΑΣΟΚ): (…) Το δεύτερο. Βάλατε το ζήτημα του να υπάρξει κοινή συναινέσει, κύριε Υπουργέ, η λύση ουσιαστικά των πολυετών συμβάσεων, προκειμένου να μπορέσουμε να περάσουμε στον πολυπόθητο ανασχεδιασμό των γραμμών δημοσίας υπηρεσίας, όχι άγονων γραμμών. Εμείς συμφωνούμε σε αυτό. Συμφωνούμε, όμως, όχι στην κοινή συναινέσει λύση με τον τρόπο που έρχεται. Συμφωνούμε ότι πρέπει να υπάρξει ανασχεδιασμός.
Σήμερα -πολύ σωστά το θέσατε εσείς- δεν μπορεί καμία πτέρυγα να πάρει μόνη της το βάρος τού να επιλύσει το ζήτημα των πολυετών συμβάσεων και δεν μπορεί να γίνει αυτό με έναν τρόπο ο οποίος δεν είναι αποδεκτός και δεν έχει συγκεκριμένη αρχή, μέση και τέλος.
Αυτό σημαίνει τι; Σημαίνει ότι πρέπει να πάμε σε ανασχεδιασμό, πρέπει να λύσουμε το ζήτημα των πολυετών συμβάσεων που συνήθως τις εξυπηρετούν παλαιά πλοία, τα οποία οι νησιώτες όταν τα βλέπουν ή όταν μπαίνουν μέσα να είστε σίγουροι ότι δεν λένε τις καλύτερες κουβέντες για μας που βρισκόμαστε εδώ και που τα διατηρούμε. Αλλά ταυτόχρονα πρέπει να προστατεύσουμε με αποτελεσματικό τρόπο το δημόσιο συμφέρον.
(…)Για 4 εκατομμύρια ευρώ δεν μπορούμε να έχουμε τη γραμμή Πειραιάς-Χίος-Μυτιλήνη-Λήμνος-Καβάλα. Και γι’ αυτά τα 4 εκατομμύρια ευρώ, ουσιαστικά, στερείται, κυρίως το νησί της Λήμνου, τη σύνδεση με τον Πειραιά, αλλά και το Βόρειο Αιγαίο τη σύνδεση με τη Βόρεια Ελλάδα.
Έτσι «απογειώθηκαν» οι επιδοτήσεις
Νίκος Σηφουνάκης (ΠΑΣΟΚ): Επειδή άκουσα την τοποθέτηση του κ. Βαρβιτσιώτη και κατά τη συνάντηση που είχαμε με το συνάδελφο τον κ. Τριαντάφυλλο για την τροπολογία που κάναμε μια πολύ εκτεταμένη συζήτηση κι επειδή έκανε σε όλους τους Βουλευτές μας και στην παράταξη μια πρόταση να του κάνουμε προτάσεις, προκειμένου να βρεθεί τρόπος καλύτερης χρηματοδότησης των άγονων γραμμών ή να βρεθεί ο καλύτερος τρόπος, θέλω, κύριε Βαρβιτσιώτη, να σας πω ότι κατά την περίοδο 2000-2004 που είχα την ευθύνη του Υπουργείου Αιγαίου, των άγονων γραμμών του Αιγαίου, το συνολικό κόστος για τις πενήντα έως πενήντα τρεις γραμμές –εκεί κυμαινόταν των άγονων γραμμών- έφτασε, όταν παρέδωσα το Υπουργείο στον κ. Παυλίδη, στα 18 εκατομμύρια ευρώ. Ο προϋπολογισμός στις 31 Δεκεμβρίου 2004 ήταν 18 εκατομμύρια ευρώ για πενήντα –επαναλαμβάνω- έως πενήντα τρεις γραμμές. Εκεί κυμαινόταν.
Στις 31 Δεκεμβρίου 2009 ο προϋπολογισμός είχε φθάσει στα 92 εκατομμύρια. Εκεί καταλυτικό ρόλο είχε ο νόμος του κ. Παυλίδη το 2005 ή το 2006 –δεν θυμάμαι πότε- για τη διακήρυξη δημοπράτησης των γραμμών για περισσότερο του ενός χρόνου, μακροχρόνιες δηλαδή συμβάσεις.
Οι μακροχρόνιες συμβάσεις ήταν πάγιο αίτημα των πλοιοκτητών και είχε ένα σωστό. Ποιο; «Εγώ έχω σαπιοκάραβα και κακά καράβια και δεν τα φτιάχνω, αφού ξέρω ότι του χρόνου που θα ξανακάνω διαγωνισμό μπορεί να μην έχω τη γραμμή. Φτιάξτε ένα θεσμικό πλαίσιο να υπάρξουν μακροχρόνιες συμβάσεις». Πράγματι, εζητήθη από την Κομισιόν, τη μακαρίτισσα την Παλάθιο που ήταν τότε Επίτροπος Μεταφορών, και ενέκρινε αυτή τη δυνατότητα.
Όπως φτιάχτηκε όμως το θεσμικό πλαίσιο και όπως γινόταν στη συνέχεια οι διακηρύξεις, εκτίναξε στα ύψη και πενταπλασίασε το κόστος. Και ερχόταν το ίδιο το πολιτικό σύστημα, δηλαδή ερχόμασταν εμείς οι ίδιοι οι Βουλευτές εκβιαζόμενοι ότι «δεν θα πάω τη γραμμή», «δεν θα κάνω» και δίναμε παρατάσεις ουσιαστικά στην ιστορία αυτή.
Αυτό το θεσμικό πλαίσιο λοιπόν, κύριε Υπουργέ, θέλει αλλαγή στο σύνολό του. Πρέπει να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο. Αν δεν αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο, δεν πρόκειται να εξοικονομήσετε χρήματα και δεν πρόκειται να βελτιωθεί αυτό το σύστημα εξυπηρέτησης.
Κι είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει στη Λέσβο, αυτό που συμβαίνει στα μεγάλα νησιά. Δεν αναφέρομαι μόνο στα μικρά, στη Λήμνο ή στην Κάρπαθο. Η Λέσβος κάποτε είχε δύο καράβια την ημέρα. Εδώ, έχουμε φτάσει να μην έχουμε ούτε τα μισά. Έχουμε φτάσει να έχουμε καράβι πέντε φορές την εβδομάδα. Και έχουμε αυτή τη δαπάνη των χρημάτων που είναι πενταπλάσια εκείνης του 2004. Οι γραμμές, κύριοι συνάδελφοι, είναι οι ίδιες. Άρα, το σύστημα όπως λειτούργησε μετά το 2004 ήταν ένα σύστημα, δυστυχώς, τραγικό.
Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης: (...) το κόστος που σήμερα έχει αυξήσει κι έχει εκτινάξει την επιδότηση είναι μία τεράστια διαφορά και είναι η διαφορά του κόστους καυσίμων. Μην την παραγνωρίζουμε. Το 2004 ήταν πολύ διαφορετικό το κόστος των καυσίμων στη διεθνή αγορά από ό,τι είναι σήμερα. Έχει υπερδιπλασιαστεί. Και δυστυχώς οι γεωπολιτικές εξελίξεις θα μας οδηγήσουν σε έτι περαιτέρω αύξηση των τιμών του πετρελαίου. Κι αυτό είναι μία πραγματικότητα και δεν υπάρχουν διαθέσιμα πλεονάσματα..
ό θα γίνει «αζημίως», δηλαδή χωρίς καν να εκπέσει η εγγυητική επιστολή, που έχει κατατεθεί για την καλή εκτέλεση δρομολογίων.
